Een van de aangename dingen van reizen, is de voorpret (en soms blijkt achteraf dat de voorpret het leukste was, maar daar gaan we het nu niet over hebben). Inmiddels zijn we bijna aan het eind een maand of acht voorpret voor onze volgende grote reis. Morgen vertrekken we uit herfstig Nederland, en via Dubai komen we dan donderdag in de lente van Sydney aan. Waarna we een paar dagen later doorreizen naar Auckland, voor een paar weken lente (en zomer) in Nieuw Zeeland. Maar daarover later.

Nu even over de voorpret. Die begon concreet (we hadden er natuurlijk al wel vaker over nagedacht) in het vroege voorjaar, toen we in een tijdschrift van SNP een leuke rondreis door Nieuw Zeeland zagen. Enige nadeel, vonden we, was dat hij zo kort was: 21 dagen. En dus zijn we maar eens gaan mailen en bellen, en hebben we uiteindelijk een reis samengesteld van een dag of veertig: een tocht per auto over beide eilanden, overnachtingen (meestal twee per stop) in hotels, bed & breakfasts en lodges en aan het eind een driedaagse wandeling. En daaraan voorafgaand en aansluitend nog een weekje Australië, want daar hebben we ook nog lang niet alles gezien.

Het fijne van deze georganiseerde aanpak was, dat we een hoop voorpret hadden zonder de stress van het moeten organiseren. Vaak ervaren we die wel: eindeloos zoeken naar een leuke accommodatie, proberen of die beschikbaar is op de dagen dat je er wilt zijn, en dan na een tijdje weer moeten schuiven omdat die ene waar je per se naar toe wilt alleen een week eerder plaats heeft. En dan op het eind ontdekken dat sommige onderkomens toch net wat minder mooi lagen dan voorgespiegeld, of onder de aanvliegroute van het vliegveld. Maar goed – (bijna) niets daarvan dit keer, maar vooral kijken naar plaatjes en beschrijvingen in reisgidsen. En, dat was ook wel een fijne service van de televisie, naar de serie “Top of the Lake”, die ons in elk geval een indruk gaf van het landschap (en een beetje van de samenleving).

Een tweede deel van de voorpret bestond uit het op orde brengen van onze uitrusting. Bedenken wat voor kleding we mee zouden nemen, en aanschaffen van het ontbrekende. Waarbij we dat laatste maar ruim gedefinieerd hebben, zodat we nu –hopen we– regenkleding hebben die ons echt drooghoudt, donsjacks die comfortabel zijn tussen de -10 en +20, schoenen die licht zijn en lekker zitten en ondergoed dat lekker uitwasemt. En dat alles dan vooral zo licht mogelijk, want hoewel we zelfs tijdens onze driedaagse wandeling niet te veel op onze ruggen gaan meesjouwen, willen we de bagage beperkt houden – in gewicht en omvang.

Dat beperkt houden geldt ook voor het derde deel van de voorpret (of de stress): zorgen dat we verbonden blijven. Telefoons, tablets, e-readers, camera’s, gps – je moet bedenken wat je nodig hebt, het moet allemaal werken, het moet opgeladen kunnen worden en met elkaar en met internet kunnen communiceren (al die kabeltjes!), het moet geladen zijn met de juiste informatie, kaarten, muziek, video’s, boeken etc.

Goed. Het is bijna zover. De komende dagen gaan we van de herfst naar de lente.