Het is al ruim 20 jaar geleden dat we tijdens een zomervakantie terecht kwamen op een kampeerterrein in Gap. Zo zuidelijk waren we nog niet eerder in Frankrijk geweest – het was of we de Middellandse zee al konden horen. Die camping vonden we smerig, en het was ook nog eens veel te warm, dus we zijn maar weer naar het noorden getrokken en het heeft bijna twee decennia geduurd voor we weer eens in het zuiden van Frankrijk kwamen. In de meivakanties, en dat bleek een stuk aangenamer. Sterker: het smaakte -ook letterlijk- naar meer.

Niet verwonderlijk dus dat we nu voor een paar dagen via Airbnb een appartementje hadden geboekt in Aix-en-Provence. Niet dat we een uitgesproken voorkeur hadden voor die stad, maar het klonk goed en het lag gunstig voor de rest van onze reis.

De reis van Colombey-les-deus-Églises naar Aix-en-Provence verliep zonder bijzonderheden – wat we best bijzonder vonden voor ruim zes uur op de snelweg en een half uurtje over de kaden van Lyon. Wel bood ons navigatiesysteem zo nu en dan een alternatieve route aan vanwege wegwerkzaamheden en ander ongerief, maar die negeerden we – en terecht, bleek steeds. Pas in Aix zelf werd het even wat lastiger: het was druk en het regende, en dat is nooit een ideale combinatie.

Ons appartement lag aan de Cours Mirabeau, een brede avenue die de oude stad scheidt van een nieuwer gedeelte. Helaas betekende dat ook dat het op de rand van het voetgangersgebied lag, en dat deed ons besluiten om de auto maar in een parkeergarage aan het begin van de Cours te zetten. Natuurlijk bleek het appartement aan het andere eind te liggen, maar ach – de Laan van Meerdervoort is langer, en zo konden we alvast wat toeristische couleur locale opsnuiven.

Het complex waarin het appartement lag was groot, een jaar of twintig geleden deels gerenoveerd en deels nieuwgebouwd, en voorzien van diverse binnentuinen die met poorten waren afgesloten van de openbare weg. Het eigenlijke appartement lag op de begane grond en had zelfs een tuintje, of misschien moeten we zeggen: uitgebreid terras, want het gras kwam van dezelfde rol als op ons eigen balkon. Het was, met een grote woonkamer, een redelijk ruime slaapkamer en een piepklein keukentje, perfect voor een verblijf van een paar dagen – en het bleek nog bijzonder rustig gelegen ook. Maar één keer, vrijdagnacht, bereikte wat straatgedruis -dronken gezang- onze oren.

Toch was het maar een paar stappen naar de restaurants, winkels en musea. Uit die restaurants maakten we een goede (La Brocherie in de Rue Fernand Dol – waar doet de naam ons toch aan denken) en een slechte keuze (knoop in de zakdoek: niet gaan eten waar de eigenaar niet zelf in de keuken staat), bezoeken aan de winkels beperkten we tot het noodzakelijke (waaronder een traiteur die ons van een maaltijd voorzag die we aan onze eigen tijdelijke eettafel aten) en van de musea bezochten we er vier. Dat wil zeggen: een soort stadspaleisje waar we konden zien hoe de adel leefde tot aan en kort na de revolutie (Gaumont Centre d’Art), een ander groot huis dat was ingericht als tentoonstellingsruimte voor actuele kunst (Gallifet Art Center, niet spannend, wel leuk) en het Musée Granet, dat in een voormalige priorij en nabijgelegen kapel gevestigd is. Daar hangen en staan best mooie dingen, waaronder redelijk wat vrolijk stemmend werk uit de vorige eeuw. Verder slenterden we met mooi doch wat koud weer door de oude stad (mooi) en bekeken bij het stadhuis diverse bruidsparen en hun gasten (ook mooi natuurlijk, al was het maar in hun eigen ogen). Die oude stad is trouwens een doolhof van nauwe straatjes tussen redelijk hoge panden en hier en daar een pleintje met een fontein (daar staat de stad vol van). Aan de meeste van die straatjes winkels van allerlei soort, waaronder veel mode (en schoenen, brillen, tassen etc.) van luxe merken, en uiteraard allerlei horeca. Hier en daar een kerk of een ander opvallend gebouw. En veel mensen, dus waarschijnlijk in het echte toeristenseizoen niet om door te komen.

Na drie nachten haalden we de auto op (tegen achterlating van €35/dag aan parkeerkosten), raakten we even verzeild in een wielerwedstrijd en vertrokken we naar ons volgende onderkomen.