Nee, het is niet het kleinste eiland waar we ooit (een deel van) een vakantie doorbrachten – dat moet North Uist geweest zijn. Maar wel het kleinste eiland dat een zelfstandige staat is, samen met het nog wat kleinere waar we over een paar dagen naartoe gaan voor een tweede week.

Malta dus. Een rots in de Middellandse zee, iets ten zuiden van Sicilië en zo dicht bij de Afrikaanse noordkust dat we elke ochtend het meubilair op ons plaatsje moeten ontdoen van het laagje fijn woestijnzand dat de wind er ’s nachts op achterlaat. Die ligging heeft trouwens ook duidelijk invloed gehad op de keuken (Italiaanse pasta’s en risotto’s met Noord-Afrikaanse kruiden) en de taal, waarin je zowel het Italiaans als het Arabisch hoort. Gelukkig spreken de meeste Maltezers behalve hun eigen taal ook Engels (het land maakte tot een paar decennia terug deel uit van het Britse rijk), terwijl de Britse invloed op het eten miniem is gebleven.

De eerste week van ons verblijf hebben we doorgebracht in een stadje midden op het eiland, Haz-Zebbug. Op geen enkele manier toeristisch: een paar B&B’s en door particulieren verhuurde appartementen. Van die laatste hebben wij er een, in een door de eigenaar nog niet zo lang geleden opnieuw opgebouwd blokje met op de begane grond de twee twee-kamerappartementen die hij verhuurt, daarboven de flat van zijn zoon en helemaal boven zijn eigen flat. Plus een paar minieme binnenplaatsjes, op een waarvan we weliswaar geen directe zon hebben maar we wel het grootste deel van de dag lekker buiten kunnen zitten. Gelegen in het oudste deel van het stadje, dus aan een smal straatje met erg weinig verkeer, maar dicht bij het centrale plein met de winkels, de markt en de restaurants. Eén van die restaurants ziet eruit als een kruising tussen een snackbar en een tearoom, maar we hebben er nu vier avonden gegeten en de kok verrast ons telkens weer met zijn specialiteit van de dag. Een bezoekje aan een trendy eetcafé beviel beduidend minder, zowel wat de smaak betreft als de nawerking.

Doen we hier nog wat? Nou, weinig. Het grootste deel van de dag zitten we lekker in de schaduw op ons terras een beetje te lezen. Een wandelingetje in de omgeving kan er ook wel af, maar die is niet bijzonder – al was het grappig om te ontdekken dat er ook hier onaantrekkelijke nieuwsbouw is naast fraaie villawijken. Even op de markt kijken, die er bijna elke ochtend is. Op een terrasje zitten en de vaste passanten bekijken – en de opschudding meemaken als een auto een te ruime bocht neemt en tegen een andere auto aanbotst, waardoor direct het verkeer een uur stilligt. En we hebben twee uitstapjes gemaakt: naar Valetta en Mdina/Rabat.

Valetta -met Leeuwarden Europese culturele hoofdstad 2018- is voor een groot deel een niet zo interessante stad zoals je ze ook in Italië wel vindt: een oud centrum, een wat armoedige ring daaromheen, deels uit de 19^e en vooral de 20^e eeuw (in de Tweede Wereldoorlog is er veel gebombardeerd) en een enkele mooie buitenwijk. Smalle staten met druk verkeer, waar we gelukkig nier in onze huurauto maar met de bus doorheen reden. De oude binnenstad – of eigenlijk de oude vesting op een landtong tussen de twee natuurlijke havens, is wel bijzonder. Een stratenplan alsof je in Manhattan bent (maar dan zonder de anomalie van Broadway): lange, brede, rechte straten en loodrecht daarop wat zijstraten. Geen wolkenkrabbers, natuurlijk, maar wel hoge en grote gebouwen, voornamelijk uit de 17^e en 18^e eeuw (althans de gevels, want daarachter is veel vernieuwd). Een zware en hoge muur eromheen (mooie panorama’s) en op de uiterste punt een groot fort, St. Elmo. Daarin een museum, gewijd aan alle oorlogen waarin Malta betrokken was, met de nadruk op de tijd dat de Johannieter orde (de Maltezer ridders) Malta in leen kreeg van keizer Karel de vijfde en het eiland verdedigde tegen een grote Turkse invasiemacht (16^e eeuw), de verovering door Napoleon (eind 18^e eeuw) en de Tweede Wereldoorlog. Een leerzaam museum, al zijn we er na het lezen dat Maarten Luther rond 1530 de bijbel in het Engels vertaalde, niet zeker van dat alles historisch correct is weergegeven.

Ons tweede uitstapje deden we, hoewel het eigenlijk op loopafstand lag (5 km) wel met ons gehuurde vehikel, ook al omdat het wat later op de middag in die richting niet zo druk was. Mdina, de oude hoofdstad van Malta (tot 1530) en het er later tegenaan gebouwde Rabat. Ook een vesting (Mdina dan) maar met wat meer kronkelende en nauwere straatjes. Een paar mooie gebouwen, zoals de kathedraal, en verder zeer rustig – op een paar luidruchtige groepen toeristen na. Rabat net wat levendiger dan onze verblijfplaats en ook al met fraaie oude gebouwen.