De eerste keer dat we een vakantie doorbrachten aan de noordkust van Spanje, vlogen we van Schiphol naar Bilbao. Dat was toen, en is nog steeds, een vlucht waarbij je moet overstappen in Parijs. En het was toen de tot nog toe enige keer dat we een vlucht misten: het toestel uit Amsterdam kwam te laat binnen en wij konden niet direct de weg vinden naar de gate waar we ons moesten melden voor de aansluitende vlucht. Gelukkig hoefden we maar een paar uur te wachten op de volgende vlucht, maar de herinnering was genoeg om te bedenken dat we dat niet nog een keer wilden. Maar ja – het hele eind met de auto, heen en terug, leek ons ook niets. En dus werd het een vlucht van Rotterdam naar Bergerac, en vandaar ruim 300 kilometer rijden naar de Spaanse grens. Met een overnachting al redelijk in het begin, want als je aan het begin van de middag aankomt en dan eerst moet wachten op je bagage en vervolgens tot je de sleutels van je huurauto hebt, kan het zomaar een latertje worden.

Goed geregeld dus – behalve dan dat onze vlucht gecanceld werd en we pas een dag later konden vertrekken, en we dus de keuze hadden het eerste verblijf in Spanje een dag in te korten, of toch maar die 300 kilometer in één keer te doen. Het werd het laatste – en het viel mee. De huurauto bleek een redelijk comfortabele Jeep Compass (wel een beetje groot en het hybride rijden moest ook even wennen) en onze navigatieapp leidde ons eerst over zeer rustige landweggetjes naar een stukje al even rustige snelweg en toen over wat ook al niet te drukke departementale wegen naar de snelweg langs de Franse kust die laat op de zaterdagmiddag ook goed te doen was. En dus reden we tegen acht uur ’s avonds Spanje binnen en konden we een half uurtje later inchecken in ons hotel in Hondarribia (video). Daar was gelukkig, na enig aandringen, nog een kamer beschikbaar die niet grensde aan de tuin waar een feestje gaande was – het jarenlang blokken op Spaans werpt deze reis weer vruchten af.

Het stadje zelf is aangenaam: een kleine binnenstad met hooggelegen (via een lijft bereikbaar) een oud deel en een lange boulevard langs de baai, aan de andere kant waarvan Frankrijk ligt. In een straat met -volgens de receptioniste van het hotel veel originele vissershuisjes vonden we een groot aantal restaurants waar we laat -nou ja, voor ons doen- op de avond prima raciones en pintxos gegeten hebben.

Op zondag zijn we in de loop van de ochtend naar San Sebastian (video) gereden om een beetje rond te kijken (en te ontbijten en uitgebreid te lunchen). Veel te zien, waaronder een bijzondere brug over de rivier en optredens van traditionele muziek- en dansgroepen (de doedelzak is wijder verspreid dan je zou denken). Maar we waren moe, dus we hebben het rustig gehouden en niet geprobeerd alles te zien. Ook van het feit dan San Sebastian kennelijk een groot aantal zeer goede restaurants telt, hebben we niet geprofiteerd – in de loop van de middag zijn we teruggegaan naar ons hotel en daar hadden we pas rond een uur of negen weer ruimte voor wat snacks.

De volgende ochtend via de kustweg naar Bilbao (video). Althans, dat was de bedoeling, maar door een wat onhandige omgang met tussenstops en voorkeuren in twee verschillende navigatieapps reden we uiteindelijk na het tweede kustplaatsje via een stevige omweg door de bergen. Nou ja, ook mooi. In Bilbao hadden we een huisje in het oude deel van de stad, met een garage. Dat was een beetje verwarrend, want die garage bleek onder een redelijk modern flatgebouw te zijn, in wat er uitzag als een nieuwbouwwijk – maar als je dat complex aan de achterkant verlaat, sta je ineens in een stuk stad dat er heel anders uitziet: smalle straatjes, die hier en daar zo steil zijn dat er trappen gemaakt zijn. En daar was ons huisje, op de begane grond van een gebouw met vier verdiepingen. Prettig gelegen: net buiten het oudste deel van het centrum en gunstig ten opzichte van het openbaar vervoer (de auto is de garage niet meer uit geweest). Verder ook wel comfortabel, maar het blijft onwennig als de ramen van je keuken en een van de kamers uitkomen op een vrij smalle luchtschacht waardoor je iets meekrijgt van alle conversaties en de kookkunsten van je buren.

Op het programma voor Bilbao stond uiteraard het Guggenheim museum, waar we onder andere een grote tentoonstelling van werken van Kokoschka zagen. Een reproductie van zijn “Macht der muziek” hing jaren bij ons aan de muur, maar in het echt is zo’n schilderij toch altijd weer imposanter. En zijn “Entfesselung der Atom-Energie” is …. laten we maar zeggen: actueel. Natuurlijk zagen we ook de “Kitty” van Jeff Koons – een kunstwerk dat aan onderhoud uiteindelijk meer kost dan de aankoopprijs: twee keer per jaar moeten er 70.000 nieuwe bloeiende plantjes in geplaatst worden.
Behalve het Guggenheim bezochten we ook nog het nabijgelegen Museo de Bellas Artes de Bilbao. Veel bescheidener, maar ook zeer de moeite waard, al was het maar door de manier waarop oude en moderne werken tegenover elkaar worden geplaatst.